24-4-2025

De volgende generatie


Een paar maanden geleden las u hier de volgende zin: “De mens is mooi, in al zijn kwaliteiten en beperkingen. Degene die dat van zichzelf verdragen hebben een fijn leven.” En ook: “de mens leeft in de blik van de ander”. Vandaag combineren we deze gedachten om te kijken naar hoe dit wordt overgedragen naar de volgende generatie.


Een ouder die zichzelf tekort vindt schieten op welk terrein dan ook, zal erop gebrand zijn kind daarin een stapje verder te helpen. Of als een ouder als kind zijnde ergens tekort in kwam, zal de ouder dat willen goedmaken met zijn eigen kind. Om te zorgen dat jouw kind het beter krijgt, beter wordt of minder tekort komt. Een teken van ouderlijke liefde.


Soms vergeten we daarbij te kijken naar wiens probleem we nu aan het oplossen zijn. Is dat de eigen vroegkinderlijke pijn? Het gevoel van falen of tekort schieten, gebrek aan liefde of erkenning? En als we daarbij gaan compenseren in de opvoeding van onze eigen kinderen. Helpen we het kind dan vooruit? Of verzachten we via ons kind onze eigen pijn? En is het de verantwoordelijkheid van onze kinderen om onze eigen pijn te verzachten? En hoe kunnen zij onze pijn verzachten door onze tekorten te vullen en tegelijkertijd authentiek leven?
 

17-4-2025

PASEN: feest van de opstanding!
Aankomend weekend vieren we het Paasfeest. Voor (bijna) iedereen betekent dit een lang weekend vrij. Paaseieren verstoppen voor de (klein)kinderen. Gezelligheid alom. En een bezoekje aan de meubel- of de autoboulevard? Tegelijkertijd is Pasen ook en zelfs van oorsprong het feest van de opstanding: het leven blijkt sterker dan de dood. Wat een mooie en krachtige boodschap is dat! En hoeveel HOOP kun je daar niet uit putten. Juist in deze tijd en in onze onrustige wereld. In alle kerken -en hopelijk ook op heel veel plekken daarbuiten- volop reden tot feest en tot grote dankbaarheid!


Het Paasverhaal kennen we allemaal nog wel. Jezus, de mens geworden zoon van God, wordt gekruisigd. Er lijkt een tragisch einde te zijn gekomen aan zijn leven, aan zijn beloften, aan alle hoop en inspiratie. Maar dan, nauwelijks een paar dagen later, blijkt toch dat de dood niet het laatste woord heeft. Het alles omvattende verhaal van hoop, van recht, van vrede, van liefde en van solidariteit gaat door. En is sterker dan de dood! Deze totaal onverwachte opstanding uit de dood is zo overweldigend: het kan haast niet anders of het zet ook ons aan tot actie en brengt ons in beweging. Opstanding maakt -haast als vanzelf- opstandig en brengt ons in opstand. In opstand tegen oorlog, tegen onrecht, tegen oneerlijkheid, tegen discriminatie, tegen natuurvernietiging, tegen kansenongelijkheid, tegen klimaatverandering, ja tegen alles wat indruist tegen goed en duurzaam (samen) leven!
Ook in onze dorpskerken zoeken we naar praktische en haalbare mogelijkheden om hier voluit mee aan de slag te gaan. Zoek je mee? Wie zoekt, zal vinden. En misschien vinden we dan ook nog wel ergens wat paaseitjes. In de een of andere hoek. Koekoek. Wees wel:kom!

10-4-2025

Destructie of schoonheid?

We worden dagelijks overspoeld met beelden van destructie en verhalen van destructie. Kapotgemaakte gebouwen, natuur en mensenlevens. Zonder pardon. We lijken meer en meer af te glijden richting chaos. En toch is dat naar mijn idee niet zo. Als je om je heen kijkt kun je dat heel goed zien op straat, in je buurt, in de vereniging waar je bij zit. Dat is een heel andere werkelijkheid. Daar zie je totaal andere beelden dan in het nieuws. Wij kunnen als individuen, in onze buurten, verenigingen en clubs deze andere beelden tegenover die van het nieuws zetten. Beelden van saamhorigheid, verdraagzaamheid, delen, liefde, insluiting, diversiteit, tolerantie, ruimte geven, ontferming en schoonheid. Het mooie is dat deze beelden ook nooit zullen verdwijnen. Het is onmogelijk om ze uit te roeien omdat ze de basis vormen van ons samen leven. We kunnen in essentie niet anders. Deze basis is heel veel krachtiger dan welke politieke spelletjes er ook maar op welke niveau worden gespeeld. Ook heel veel sterker dan de pogingen van welke machtswellusteling om ons te beïnvloeden en zelfs manipuleren. Deze sociale samenhang bestaat al zo lang de mensheid bestaat en zelfs daarvoor al toen we nog dieren waren. We voelen met elkaar samen haarfijn aan wat goed is voor ons samen leven en wat dit samen leven afbreekt. Ook de angsten die ons worden aangepraat en die anderen uitsluiten worden op termijn doorgeprikt, omdat dan duidelijk wordt dat ze onterecht zijn. Onze basis is namelijk in verbondenheid samen leven. Toch zijn er ook groepen in onze samenleving die zich verzetten tegen het samenleven. Uiteindelijk lossen ook deze groepen op omdat de negatieve energie die daaruit voortkomt niet kan standhouden. De schoonheid overwint uiteindelijk altijd. Het zijn de dingen die we onze kinderen willen leren. En dat zullen we met z’n allen tot in de eeuwigheid blijven doen. Dat is ‘Als nieuw! Leven in naoberschap’.

3-4-2025

Een veilige plek

Eén van de belangrijkste waarden in ons leven is veiligheid. Ik kan me geen voorstelling maken van hoe het voelt als je altijd op je hoede moet zijn. Als je bang moet zijn voor geweld in je land. Als je niet kunt vertrouwen op de mensen met wie je samenwoont. Als je niet kunt zeggen wat je raakt of denkt. Wij leven in een vrij land, maar op kleinere schaal zijn er overal onveilige situaties. Thuis, op straat of op je werk bijvoorbeeld. Dan is het zó belangrijk dat je weet bij wie je terecht kunt voor hulp of om even op adem te komen.
In de kerk proberen we zo’n plek te zijn. In Kampen is al vanaf het najaar een gezin gevlucht naar een kerk om te voorkomen dat ze naar een onveilig land terug worden gestuurd. Dat is heel concreet. Minder duidelijk te zien is dat we in de kerk proberen we elkaar te zien zoals je bent, zonder oordeel. Dat geeft een veilig gevoel. Het is belangrijk om zulke plekken te koesteren in onze dorpen.
Daarom is het ook fijn dat ook in het Dijkhuis weer een plek is gemaakt voor vieringen en samenkomen. Deze week gaan de 2-wekelijkse oecumenische vieringen weer van start op donderdagavond. Het is op het Plein en voor iedereen toegankelijk. Aanvang 18.30 uur. Wel:Kom!
 

26-3-2025

Halverwege

BATHMEN-OKKENBROEK – In de kerk tellen we sinds woensdag 5 maart veertig dagen naar Pasen, dat dit jaar op zondag 20 april valt. Deze week komen we over de helft en kunnen we gaan aftellen.

Over de helft vindt uw schrijver altijd wel een fijne gedacht bij het zwemmen van veertig baantjes achter elkaar. Met name tijdens de eerste baantjes is er toch altijd een stemmetje van binnen dat zegt dat een paar minder ook ok is. Maar als je dan de slag eenmaal goed te pakken hebt, gaat het bijna vanzelf en komt de finish na de twintig en zeker na de dertig steeds meer in zicht.
Vanouds is de Veertigdagentijd een tijd om te vasten. En ook in onze tijd zeggen mensen deze Veertig Dagen in dat spoor bijvoorbeeld néé tegen koekjes, chips, snoep. Alle begin is niet altijd eenvoudig, geldt ook hier. Maar als je eenmaal in de flow bent en merkt dat dit néé zeggen goed voor je lijf is en ook helpt om ergens je aandacht op te richten, dan ben je deze week opeens over de helft en komt Pasen in zicht.

Waar kun je dan je aandacht op richten? Op iets wat een zwemmer ervaart: dat je door te zwemmen niet wegzakt in het water, maar door dat water, zeg maar, gedragen wordt. Met al je zintuigen open valt er dan in deze pas begonnen lente buiten veel te genieten. Mogelijk hoor je de vogels ’s morgens vroeg dan wel dat liedje fluiten: ‘He’s got the whole world in his hands’.
Overigens vallen de zes zondagen in de Veertigdagentijd buiten de telling van veertig. Elke zondag is namelijk Pasen in het klein. En daarom is de zondag niet een dag om néé te zeggen, maar ja. Ja tegen het leven, ja tegen de Levende, God. Een dag waarop je met alle vogelgefluit vanzelf gaat meezingen!       
 

19-3-2025

Protestantse Gemeente Bathmen-Okkenbroek:
Samen eten

Komende zondag vieren we de Maaltijd van de Heer in de Dorpskerk.
We staan in een grote kring en delen brood en wijn met elkaar.
In de bijbel wordt vaak samen gegeten. Zo wordt verteld van Abraham die bezoek krijgt van drie vreemdelingen. Gastvrij nodigt hij hen uit om te blijven eten. In het verhaal van de wonderbaarlijke spijziging blijken 5 broden en 2 vissen genoeg om duizenden magen te vullen. Als er gedeeld wordt is er genoeg voor iedereen en blijft er zelfs nog over! Later nodigt Jezus zichzelf uit bij Zacheüs en zegt: ‘Vandaag wil ik bij jou thuis eten’.
Samen eten schept verbondenheid. Het voedt niet alleen het lichaam, maar ook de ziel. Want terwijl je met elkaar in gesprek bent, is er contact, verbinding.

Ook in onze plaatsen wordt er heel wat samen gegeten. Wie bijvoorbeeld ’s avonds in Bathmen een rondje Brink loopt ziet dat de eetgelegenheden druk bezocht worden. Er klinkt gelach en geroezemoes van stemmen. Menig feestje wordt gevierd buiten de deur en lekker eten en drinken hoort daar dan bij.
En het verbouwde Dijkhuis opent met haar vernieuwde restaurant ‘Het plein’ de deur naar het dorp en nodigt uit tot verbinding. Samen zijn, samen praten, samen lachen. Ik hoor het nogal eens, na het verlies van een partner, hoe stil en ongezellig het is om alleen te moeten eten. En dat dat eigenlijk nooit went.

Ook in de kerk wordt regelmatig samen gegeten. Zo zijn er filmavonden die we beginnen met een maaltijd. En binnenkort is er weer ‘running diner’ wat echt een aanrader is! Op Paasmorgen bent u welkom bij het Paasontbijt.
En komende zaterdag 22 maart is er weer een Iftar-maaltijd in de kerk.
Net als afgelopen jaar organiseren we dit samen met Gouden Generatie en Acacia uit Deventer. De ramadan valt dit jaar voor een groot deel samen met de 40-dagentijd. Samen gaan we zoek naar wat ons bindt. Het verhaal van Noach zal daarbij centraal staan, evenals het getal 40.
Eet eens mee met één van onze maaltijden. Je bent van harte welkom!

Voor meer info: kijk op de website van de kerk: www.kerkbathmenokkenbroek.nl. Wees wel:kom!

10-3-2025

De Veertigdagentijd (ook wel vastentijd of lijdenstijd) zijn de veertig dagen voor Pasen. Veel christenen vasten in die periode op de een of andere wijze: ze minderen of stoppen zelfs helemaal met een bepaalde luxe, zoals vlees, alcohol of tegenwoordig ook social media.

Vasten helpt je om lost te komen van aardse lasten en banden. Zo ontstaat ruimte om telkens opnieuw de kern van het Paasfeest te begrijpen en vooral te ervaren. Ook de Ramadan is gericht op vasten en met een vergelijkbaar doel, komen tot de kern van je geloof door bezinning.

Gek genoeg was ik afgelopen week meer bezig met Ramadan dan met de 40 dagentijd, wat opmerkelijk is voor een Christen. Door de kliniek waar ik werk, werd in de ochtendvergadering aandacht gevraagd voor de aanpassingen die er nodig waren. Afgelopen weekend gebeurde het volgende: mijn telefoon viel uit door waterschade. Bijna een heel weekend lang geen social media, geen internet, geen berichtjes, telefoontjes, minder spontane aankopen (ontwend een pinpas mee te nemen). Een vol weekend met klusjes, gezelligheid, mooi weer, eropuit met mijn gezin. Ik voelde mij met beide benen weer op de grond staan en zonder overdrijven werd ik overspoeld door een golf van rust en -zoals de Indische Nederlanders zo mooi kunnen zeggen- ik voelde mij senang.
 

5-3-2025

‘EEN GOD DIE IN ONS GELOOFT’
Wanneer ik dit stukje schrijf, is de ontmoeting tussen Trump en Zelensky net een feit en voelt het nog meer of de wereld op z’n kop staat. Een wereld die lijkt te bestaan uit schreeuwende dictators die mensen het zwijgen opleggen en alleen voor eigen ego gaan. Wat kan je dát als mens verward en onzeker maken. Waar haal je dan kracht en goede moed vandaan?
Claartje Kruijff, psycholoog en theoloog, schrijft in haar nieuwste boek ‘Een God die in mij gelooft’ over dat wat haar richting en rust geeft in een wereld zonder zekerheid. En dat is met name de wetenschap dat God in de mens gelooft! Verrassend: het gaat dus niet om háar, om ons geloof in God, maar om Gods bereidheid in óns te geloven. Een omdraaiing dus…
Deze God heeft je lief in al je kwetsbaarheid en dat geeft ruimte en rust. Het moedigt de mens aan om verbinding te zoeken met anderen en samen een geheel te vormen. ‘Je naaste liefhebben als jezelf, kun je dan ook omdraaien: jezelf liefhebben als je naaste’.
Als je dat doet zullen de zachte krachten van liefde, vrede en verdraagzaamheid zeker opbloeien: we hoeven onszelf niet voortdurend te bewijzen, maar kunnen worden ‘zoals we bedoeld zijn’.

Waar we die God vinden? Zeker niet alleen in de kerk, maar ook in de natuur, de stilte, de muziek, de kunst  en in alle open ontmoetingen met anderen.
Zo zullen ‘de zachte krachten’ het zeker winnen in deze wereld, aldus Henriëtte Roland Holst, die hier jaren geleden al een gedicht over schreef.
Laten we hopen dat alle dictators in deze wereld dát ook gaan inzien!
 

26-2-2025

Ontfermen

Bij oorlogen hebben de strijdende partijen behoefte aan erkenning van hun lijden, en eigenlijk erkenning van hun bestaan. Iemands bestaan ontkennen raakt aan het diepste van de menselijke ziel. Dan ontstaat de behoefte om erkenning af te dwingen. Daarvoor gebruiken we eerst krachttermen en uiteindelijk ook wapens. Maar krachttermen en wapens drukken onze angst en onmacht uit, omdat we diep vanbinnen voelen en weten dat ze niet de uiteindelijke oplossing bieden. We volgen populistische krachttermgebruikers omdat we iemand zoeken die zich over ons zal ontfermen. En daar zien we meer en meer dat schijn bedriegt, want de makkelijke krachttermoplossingen blijken geen ontferming te bieden. Ze blijken juist angst en uitsluiting te bieden. We willen ontferming ontvangen, maar we lijken ons zelf niet over anderen te kunnen ontfermen. Als we zelf niet kunnen ontfermen, kunnen we ontferming ook niet ontvangen. Als je je over iemand wil ontfermen is een bepaalde mate van liefde nodig. We missen meer en meer het collectieve bewustzijn van de liefde. Ons collectieve bewustzijn begint bij ons persoonlijke bewustzijn. Het vraagt van ons allemaal persoonlijk om dagelijkse oefening, om de liefde in ons eigen bewustzijn te houden. De ander liefhebben als jezelf. Liefhebben in brede zin, dus niet alleen degene waarop je verliefd bent of waarmee je een relatie hebt. Eigenlijk iedereen. Volgens Jezus zelfs je vijand. Dat vraagt een diep besef van liefde in brede zin. Oefen je met ons mee? O.a. vanaf volgende week woensdag 5 maart tot Pasen, iedere werkdag en zaterdag om 7 uur in de ochtend in de kerk in Bathmen, tijdens een stiltemeditatie van 20 minuten. Het draagt mooi bij aan het jaarthema ‘Als nieuw! Leven in naoberschap’.
 

19-2-2025

Durf te vragen

Afgelopen week stond in mijn krant een artikel over Naoberschap. In het oosten van ons land gaan we daar nogal prat op. De schrijver kon echter weerleggen dat het alleen in onze streek voorkomt. Ook uit eigen ervaring kan ik dat bevestigen. Het omkijken naar elkaar komt overal voor. In heel veel religieuze tradities is het een belangrijk iets om de ander niet uit het oog te verliezen.
November vorig jaar was er een bijeenkomst in Braakhekke over het thema “ouderen langer zelfstandig thuis”. Ook daar kwam het Noaberschap als sterk punt naar voren om dat thema mogelijk te maken. Tegelijk zien we dat er een verlegenheid is om hulp te vragen, maar ook om hulp aan te bieden. We zijn opgevoed om zelfstandig te zijn. Toen ik net kon praten was mijn lijfspreuk “Sef doen!”. We denken dat vragen zwakheid toont. Het tegendeel is waar. Het is heel krachtig om te weten waar je grenzen liggen en waar een ander je dus kan helpen.
In de Bijbel staan ook verhalen over mensen die hulp vragen. Maar ook van mensen die hulp uit zichzelf geven. Dat is de andere kant. Je kan hulp ook gewoon geven. Ik denk dat het wel belangrijk is om elkaar een beetje te kennen, dus begin met het vragen van je buur op de koffie bijvoorbeeld.
Op zondag na de dienst is er ook altijd koffie/thee om elkaar beter te leren kennen. Wel:Kom!
 

12-2-2025

Valentijnsdag

BATHMEN-OKKENBROEK – De Bijbel werd vroeger na het eten thuis van kaft tot kaft gelezen, vertelde iemand. Eén boek werd daarbij echter altijd overgeslagen. Het was niet moeilijk te raden welk.

Dat boek Hooglied valt met de deur in huis, als een jonge vrouw begint: “Laat hij mij kussen, laat zijn mond mij kussen! Jouw liefde is zoeter dan wijn, zoet is de geur van je huid, je naam is een kostbaar parfum.” Ook de beminde uit zich met mooie taal: “Je navel is een ronde kom, die gevuld is met kruidige wijn. Je buik is een bergje tarwe, dat door lelies wordt omzoomd.”
Wordt er nog veel uit de Bijbel gelezen na het eten? Aanstaande vrijdag, Valentijnsdag, is Hooglied aan te raden. Niet alleen omdat je hierin veel mooie woorden vindt om je liefde te uiten. Ook omdat het verhaal je aan het denken kan zetten: “Wek de liefde niet, laat haar niet ontwaken voordat zij het wil.”

Samen met anderen maakte uw scribent er een kleine tien jaar terug een musical van. Met eigentijdse liedjes als ‘Dancing Queen’ en ‘I Want to Break Free’. En nagenietend van ‘Het onbeschreven blad’, de leuke voorstelling vorige week van de PJB in Braakhekke, dacht hij dat deze musical best weleens een volgend project van hen zou kunnen zijn.

Eén ding moet dan wel anders. Want het meisje en de jongen hadden elkaar niet gekust, merkte een vrouw op leeftijd na afloop op. Een bekend beeld dichtbij het Cultuurhuus laat zien dat je hiervoor nooit te oud kunt zijn:

 

5-2-2025

ZINGEN

Van kerkvader Augustinus (354-430) is de uitspraak: ‘Zingen is dubbel bidden’.
Je lichaam en je ziel doen eraan mee. Door het zingen heb je contact met God en met elkaar. Zingen is de meest natuurlijke en eenvoudige manier om er helemaal te zijn met al jouw ervaringen, gevoelens en verlangens.

Onlangs in het Dijkhuis trof het mij weer. Een oude dame zong met haar ogen dicht de liederen mee. De Engelsen zeggen dan: ‘by heart’.
Bekende, vertrouwde liederen hebben een plekje in de ziel.
Waar woorden en taal verdwenen zijn blijft de kracht van zingen en muziek.
Welk lied zal ik later, oud en grijs geworden, ‘by heart’ zingen? Een lied uit Taizé of toch iets van Huub Oosterhuis? Wie zal het zeggen. Ik denk/hoop dat het er velen zullen zijn. Onderstaand lied hoort daar zeker bij:

Die mij droeg op adelaarsvleugels
die mij hebt geworpen in de ruimte
en als ik krijsend viel
mij ondervangen met uw wieken
en weer opgegooid –
totdat ik vliegen kon op eigen kracht.
Tekst: Huub Oosterhuis, n.a.v. Exodus 19 vers 4 - Melodie: Tom Löwenthal

Een prachtig lied! God wordt verbeeld als een adelaar, een sterke vogel die ons draagt als we even niet meer verder kunnen. Een adelaar leert zijn jongen vliegen door het jong op te pakken, het te dragen en vervolgens los te laten, in de hoop dat het zo al fladderend leert vliegen. Maar als het jong dreigt neer te storten, duikt de ouder er pijlsnel onder en vangt het op door zijn vleugels wijd uit te spreiden als een vangnet. Het jong wordt opgevangen en weer op het nest gezet. Zo kan het blijven oefenen tot het echt zelf kan vliegen.
Een mooi beeld vind ik dat: als je valt zijn er sterke vleugels die je opvangen en dragen tot je zelf weer verder kan, vliegen op eigen kracht.
Ik dacht: mensen kunnen een adelaar zijn voor elkaar. Als dat gebeurt, gebeurt God.

Nieuwsgierig geworden? Kom dan op zondag 9 februari om 10 uur luisteren in de Dorpskerk Bathmen en zing mee! De cantorij verleent medewerking aan de viering.

Voor meer info: kijk op de website van de kerk: www.kerkbathmenokkenbroek.nl.

Wees wel:kom!

 

21-1-2025
Woeste grond

Kent u deze serie al? Van de TV? Elke doordeweekse avond ergens tussen 7 en 8 uur op NPO1. Een serie die overduidelijk hier in het oosten van het land is gemaakt. Met hele herkenbare thema’s: de toekomst van het familiebedrijf, ben je als boer nog wel baas op eigen grond en de grote strijd om de beperkte ruimte in ons land. Daarnaast ook volop aandacht voor onderwerpen als liefde, onbedoelde zwangerschap, scheiding, dood en generatieverschillen.

Als dorpskerken hebben we hier natuurlijk ook volop mee te maken. Het gebeurt immers allemaal letterlijk en figuurlijk kort bij huis. En we kijken niet weg. We denken mee. Zowel met de boeren, die heel veel over zich heen en op zich af krijgen. Maar net zo goed met de mensen, die zich zorgen maken over het behoud van de natuur, de kwaliteit van het water, het landschap, de schepping. En hoe kunnen we ervoor zorgen dat alles in ons kleine landje goed op z’n plek terecht komt. 18 miljoen mensen, op dat hele kleine stukje aarde. Die willen niet het keurslijf in, die laat je in hun waarde. Makkelijk gezegd en makkelijk gezongen. Maar hoe doe je dat dan vervolgens?

Eén van de manieren om daar met elkaar over na te denken is om gezamenlijk naar een film te kijken, een documentaire, die ook gaat over dit soort onderwerpen. Een film, die ons hiervoor geschikt leek, gaat over boer Gerlach: de laatste boer, die nu nog vlakbij Schiphol woont en werkt. Maar die daar binnenkort toch gaat stoppen. Of weg moet. Wat maakt zo iemand allemaal mee?

Wilt u er ook bij zijn? Dat kan. Op donderdag 30 januari a.s. in dorpshuis Ons Centrum in Okkenbroek aan de Oerdijk 141. U bent van harte welkom vanaf 17.30 uur. Samen eten start vervolgens rond 18.00 uur en de documentaire kijken we met elkaar vanaf 19.00 uur. Na afloop is er dan alle tijd en ruimte voor een goed gesprek. Omdat de ruimte beperkt is (max. 40 deelnemers), stellen we het erg op prijs als u zich ruim van tevoren aanmeldt. Dat kan per mail via: brandstof@kerkbathmenokkenbroek.nl Tenslotte nog één klein praktisch dingetje: voor de kosten van de zaalhuur en de maaltijd vragen we een eigen bijdrage van ca. € 15,-.
Wees wel:kom en schuif aan: kerkelijk betrokken of niet, jong of oud, iedereen doet mee en iedereen hoort er bij!

14-1-2025

Feest blijven vieren

Hè hè, de drukte van december is voorbij. Januari is een maand van bijkomen. De festiviteiten hebben de nodige energie gevraagd. Nu even achterover leunen. Of toch niet?
Komende zondag bouwen we een feestje met Jezus in de kerk. Met Kerst vierden we de geboorte van Jezus, Licht in deze wereld. In Januari lezen we over wat Hij gedaan heeft, hoe Hij zich kenbaar maakte aan de mensen. Dat begon met een feest! Een bruiloft zelfs. Daar zorgde Jezus dat er genoeg wijn was. In de Bijbel staan veel verhalen over feesten, eten en samen zijn. Wat dat betreft is het niet zo saai als je zou denken. Samen eten en vieren is belangrijk om elkaar goed te leren kennen. Om vertrouwen in elkaar te krijgen. Om elkaar lief te hebben. In moeilijke tijden weet je dan wat je aan elkaar hebt.
In de kerk dromen we van een wereld waarin mensen elkaar in vrede kunnen ontmoeten. Waar de deur openstaat en niet potdicht omdat we bang zijn. De deur van de kerk staat zondags altijd open om 10.00 uur. Maar ook door de week vaak genoeg. Zie daarvoor de website.
Zondag vieren we het feestje samen met de katholieke gemeente uit Lettele. Wel:Kom!
 

7-1-2025

We voelen allemaal de dreiging van oorlog steeds dichterbij komen. In het nieuws is oorlog alom tegenwoordig. Het doet ons daarom ook verzuchten: “Zal er ooit een dag van vrede zijn?!”. “Jazeker!” zou ik daarop willen uitroepen. Want het is maar een heel klein deel van de mensen dat oorlog voert. Het is ellendig en verachtelijk maar we kunnen daarop veelal weinig invloed uitoefenen, zo lijkt het. Wat we in ieder geval kunnen proberen is om de onderdrukten en slachtoffers van deze oorlogen te steunen. En daar houdt wat mij betreft de aandacht voor oorlog dan wel mee op. Natuurlijk moeten we alert blijven op de ontwikkelingen, maar niet zo in de details zoals we ons er nu met z’n allen in te lijken te verdiepen. Het is vrede in het grootste gedeelte van de aarde! En daarmee ook in de harten van het grootste gedeelte van alle mensen op aarde, die die vrede van harte ook zo willen behouden. Wat mij betreft heeft vrede wereldwijd veel meer aandacht nodig om het te kunnen bewaren. In plaats van ons te richten op oorlog, moeten we ons veel meer richten op vrede. Maar ja het is allemaal in de handen van de politici en machthebbers, zul je wellicht zeggen. Wat kunnen we dan zelf doen om deze vrede te bewaren en verder uit te dragen? Het is aan ons om de liefde voor onze medemensen in ons eigen hart te blijven oefenen. Dat vraagt een bijzondere gerichtheid op ons innerlijk. Daarnaast kunnen we oefenen om ons bewust te blijven van de ontferming over onze naasten. En door dat met hen te delen, kunnen we het ook vermenigvuldigen. Op oudejaarsdag hebben met de medicatieclub in de kerk meegedaan aan de wereldwijde meditatie voor de vrede samen met honderden miljoenen mensen. Met Moeder Teresa kunnen we dagelijks oefenen met haar volgende woorden:
De vrucht van stilte is gebed
De vrucht van gebed is geloof 
De vrucht van geloof is liefde 
De vrucht van liefde is dienstbaarheid 
De vrucht van dienstbaarheid is vrede

Dit past ook weer prachtig in het jaarthema “Als nieuw! Leven in Naoberschap”. Je bent van harte uitgenodigd om met ons mee te oefenen!